آموزش سوارکاری

با انتخاب سوارکاری بعنوان ورزش، می‌توان راهی فرح بخش و مملو از جذابیت برای آشنایی با افراد و دنیایی جدید پیدا نمود. این ورزش برخلاف تصور عموم تمامی عضلات بسیاری از بدن را بکار می‌گیرد، و می‌تواند برای سلامت جسم بسیار مفید باشد. علاوه بر آن بر اساس تحقیقات انجام شده بسیار، سوارکای تاثیر بسزایی در سلامت روحی دارد.

کلاسهای آموزشی باشگاه  ملل به صورت خصوصی تحت نظر مربیان مجرب  این باشگاه برگزار می‌شود.

آموزش با توجه به مشخصه های سوار با اسب‌های آموزشی متفاوت صورت می‌پذیرد. این باشگاه علاوه بر ارائه خدمات آموزشی به بزرگسالان، با استفاده از اسب های مناسب امکان آموزش به کودکان حائز شرایط سوارکاری را نیز دارد.

در صورت درخواست، آموزش می‌تواند به صورت خانوادگی صورت پذیرد.

اگر از علاقمندان به سوارکاری هستید، اما تا کنون شروع به انجام این ورزش ننموده اید و یا در صورتیکه شما جزو آن دسته از افراد هستید که سوارکاری را برای مدت‌ها کنار گذاشته اید، هم اکنون زمان مناسبی برای شروع است!

این باشگاه آماده خوش آمد گویی به شما در فضایی خانوادگی، گرم و بسیار دلنشین می‌باشد. با سواری در باشگاه ملل  تجربه‌ای متفاوت داشته باشید.

جهت شرکت در این کلاس ها داشتن شلوار و کلاه شخصی سوار کاری الزامی می باشد

هزینه شرکت در ده(10) جلسه 45 دقیقه ای 300000 تومان

در صورت درخواست و یا کسب اطلاعات بیشتر به تلفن های :09173125926 و 09177388074 تماس حاصل فرمائید.

تاریخچه اسب های ایرانی

سرزمین پهناور ایران مهد پرورش اسب و مبدا نژاد های گوناگون اسب است. ما در ایران ثروتی بی همتا با سابقه ای به طول تاریخ تمدن جهان به نام اسب بومی ایران داریم. این اسب ویژگی های منحصر به فردی داشته و به گواهی تاریخ جد تمام اسب های اصیل و ممتاز امروزی می باشد. با علم به اینکه ایران باستان محل پرورش بهترین اسب های جهان بوده و با نگاهی به آثار تاریخی و عقاید دیرین شناسان می توان ایران را مهد پرورش اسب دانست که منشا سایر نژادهای اسب امروزی است.

ایرانیان باستان همچنان که خودشان پر آوازه بودند اسب های آنان نیز در جهان آن روز پر آوازه بود. با نگاهی به آثار هرودوت، گزنفون، استرابون، واگنر آلمانی و تارخ نویسان دیگر می توان دریافت که ایران مهد پرورش و مبدا نژادهای گوناگون اسب بوده است.این مورخان ایرانیان را دامپرورانی مطلع و دانشمندانی دانسته که خدمت شایانی در دامپروری مخصوصا پرورش اسب به دنیا ارائه داده اند و وجود ایلخ های بزرگ اسب در ایران را به هزاران سال قبل از میلاد نسبت می دهند.

تمام رنگهای متنوع اسب های امروزی را اسب های ایران باستان داشته اند و رنگ های اسب ها بر اساس خواست پرورش دهندگان حاصل می گردید. به طور کلی در دوران پادشاهان ایران باستان همه درباریان و سران لشکر به پرورش اسب اشتغال داشتند. به خصوص از نظر کورش اسب به قدری مهم بود که تعداد نتاج اسب های کورش از مرز 120000 راس در سال فزونی می یافت. تمامی این اسب ها دارای شجره نامه و شناسنامه انفرادی بودند و عموما در سواره نظام ارتش استفاده می شدند. در آن زمان بر اساس قوانین وضع شده هر ایرانی باید سوارکاری را می آموخت.
تاریخچه اسب های ایرانی
به گواهی تاریخ ایرانیان در تمام رشته های سوارکاری و پرورش اسب پیشقدم بودند. هرتل می گوید: تفریح بزرگان ایران باستان اسب سواری و اسب دوانی ، پرورش اسبهای اصیل و شرکت در اسب دوانی ها بوده و هر ساله بهترین اسبهای مسابقه را خریداری و وارد ایلخ سلطنتی می کردند.

دیگر ورزش ملی ایرانیان چوگان است که درساژ شکل پیشرفته و امروزی آن می باشد. شکار با اسب مربوط به شاهان ایران باستان بوده و یکی از تکنیک های متداول شکار پرش از روی موانع می باشد که امروزه به عنوان یک رشته در ورزش سوارکاری مطرح است. بانوان ایرانی سوارکاری چوگان و تیراندازی را از کودکی فرا می گرفتند و به عنوان تیرانداز سواره برای شکار به جنگلها می رفتند.

تعدادی دهنه آبخوری و هویزه مربوط به دوهزار سال قبل از میلاد در حوالی لرستان به دست آمده و از بررسی آنها ثابت شده که ایرانیان تمام اقسام سوارکاری را می دانسته و برای هرگونه ورزش سوارکاری نوع ویژه ای دهنه یا آبخوری استفاده می کرده اند. با مروری به وضع سوارکاری امروز مشخص می شود که هنوز همان افسار و دهنه های ایران باستان استفاده می شوند و تا به حال دنیا نتوانسته وسیله ای را جایگزین آنها کند.
تاریخچه اسب های ایرانی
پس از نفوذ اسلام به ایران و توصیه های پیامبر اسلام (ص) مبنی بر گرامی داشتن اسب و سوارکاری خدمت شایانی توسط مسلمانان در زمینه پرورش اسب انجام شد. اعراب از ایرانیان تعالیم زیادی در مورد اسب و فنون جنگ سواره آموختند. و پس از آن توانستند بیش از نیمی از کره ی زمین را فتح کنند. در به وجود آوردن بهترین تیره های اسب عرب اسبهای ایرانی نقش به سزایی داشتند.

مارکوپولو می نویسد: در ایران بهترین و زیباترین اسب های جهان موجود است و با توجه به شهرت آنها بازرگانان خارجی آنها را برای فروش به هندوستان آورده و به بهای هنگفتی می فروشند. بهای هر اسب 200لیره طلا می باشد.
از خدماتی که ایرانیان برای اولین بار در جهان در مورد تولید و پرورش دام نمودند تولید قاطر از جفت گیری الاغ نر با مادیان می باشد.

چند عکس از باشگاه سوارکاری ملل

با وفاترین اسب جهان

زن 77 ساله انگلیسی چند لحظه قبل از مرگ برای آخرین بار با اسبی که 25 سال با وی همراه بود، وداع کرد.

«شیلا مارش» زن 77 ساله انگلیسی 25 سال همراه با اسب خود زندگی می‌کرد؛ شیلا به دلیل اینکه حیوانات را خیلی دوست داشت از 6 اسب، 3 سگ، 3 گربه و حیوانات دیگری را نگهداری می کرد.وی در اواخر عمر مبتلا به سرطانی علاج ناپذیر بود و دوست داشت برای آخرین بار با اسب خود ملاقات کند؛ تینا دختر وی به دلیل اینکه می‌دانست مادر ممکن است دیگر نتواند حیوانات خود را ملاقات کند برای آخرین بار ملاقاتی ترتیب داد.وی چند لحظه قبل از مرگ توانست با اسب خود ملاقاتی داشته باشد و با آن وداع کند.

آموزش اسب سواری

تمام سوارکاران بایستی با طرز کار، نصب و استفاده صحیح از کلیه لوازم و تجهیزات سوار کاری مطلع و آگاه باشند...
وسایل کاربردی: کله گی،افسار،دهانه(ابخوری)،دست جلو،زین که خود زین دارای رکاب،تنگ،بند رکاب ،تشکیل شده بعلاوه خود زین،عرق گیر،جل،و...

افسار:

از تسمه های چرمی تشکیل شده که آبخوری و دستجلو به آن متصل می شوند و افسار روی سر اسب قرار می گیرد که در مهارت بعدی با نحوه قرار دادن و کار با آن آشنا خواهید شد.

آبخوری:

 یک تیکه فلزی است که انواع گوناگون دارد با اندازه های گوناگون و کاربرد گوناگون که هر کدام به نوعی در دهان اسب اثر می کنند آبخوری مهمترین قسمت یک دهانه است.آبخوری هایی که میله نازک دارند نسبت به انواع ضخیم موثر تر اند.آبخوری های پوشش لاستیکی فشار ملایمی به دهان اسب وارد می کنند.آبخوری پلهام برای اسبان با حساسیت کم مناسب تر بوده که دارای دو جفت دستجلواست که اثر هر کدام متفاوت از دیگری می باشد، در ضمن می توان حلقه های هر طرف را با یکدیگر جفت کرده و به وسیله یک جفت دستجلو اسب را کنترل کرد. (آبخوری لاستیکی میله ای،آبخوری تخم مرغی،آبخوری پلهام،آبخوری دی،هویز) که هر کدام برای کارآئی متفاوت دارند. 

زین:

زین مناسب باعث تعادل و راحتی اسب و قرار گرفتن صحیح و هماهنگی سوارکار با اسب می شود.زین باید وزن سوارکار را به طور مساوی روی عضلات طرفین ستون مهره ها پخش کند.قسمتهای گوناگون یک زین به خصوص اسکلت اصلی سبب حفظ سوار کار روی زین می شود.زین از صدمه رسیدن به ستون فقرات اسب جلوگیری می کند و در هنگام حرکت آرامش خاصی به اسب می دهد.شکل زین در نوع سواری موثر است. زین دارای طرح ها و انواع مختلفی است و هر کدام برای سواری مشخصی ساخته شده اند.
زین دارای قسمتهای قاچ جلو و عقب و برگ زین و بالشتک می باشد. 

رکاب:

توسط بند چرمی به نام بند رکاب به زین متصل می شود و خود رکاب از جنس فلزی است و پلاستیکی.رکاب بر اساس قد سوارکار تنظیم می شود که محلی است که پا را داخل آن قرار می دهیم که برای سواری خوب باید اندازه رکاب ها مناسب و صحیح باشد.

تنگ :

یک بند چرمی است که برای متصل کردن و محکم کردن زین در روی بدن اسب استفاده می شود.

تسمه زیر گردن اسب ( تعلیمی):

وسیله ای است که بعنوان تسمه زیر گردن به تنگ زین متصل می شود و دهانه از آن می گذرد مورد استفاده قرار می گیرد.این وسیله از بلند کردن سر توسط اسب یا سر دست زدن اسب به مقدار زیاد جلوگیری می کند.

عرق گیر:قبل از اینکه زین را در جای خود قرار دهند عرق گیر را زیر زین قرار می دهند و معمولا زین را همراه با عرق گیر استفاده می کنند.عرق گیراز جنس ابر است که توسط پارچه ای به عنوان روکش روی آن دوخته شده است.

جل:یک ملحفه ضخیم یا معمولا مقاومی است که جنس های متفاوت دارد، دوخته می شود و در زمان استراحت به خصوص در فصول سرد بر روی بدن اسب بسته می شود و در هنگام سواری از بدن آن باز می شود،نقش مهمی در گرم نگه داشتن بدن اسب دارد.
البته در آموزش مهارت سوم به تفصیل به معرفی وسایل تیمار اسب و نحوه استفاده از وسایل مورد استفاده و بستن و قرار دادن صحیح هر کدام خواهیم پرداخت.

آشنائی با لباس مناسب سوارکاری:

مهمترین پوشش سوار کار کلاه ایمنی است.کلاه باید سبک استاندارد و مناسب و محکم باشد.چکمه ها یا کفش سوار کار باید حتما پاشنه دار باشد و ساق بلند که هم از سر خوردن پا در داخل رکاب جلو گیری کند و هم از قوزک پا مراقبت کند.معمولا چکمه های سوار کاری یا از جنس چرم اند و یا از جنس لاستیکی که ساق بلند دارند.چکمه های پلاستیکی ارزانتر از چکمه های چرمی اند و تمیز کردنشان نیز راحت تر است.شلوار سوار کاری باید کش بافت باشد تا به پا ها بچسبد و راحت باشد نه تنگ،تا در اثر سائدگی به زین چروک نشود و پاها آزرده نشوند.ضروری ترین لباس برای سواری چکمه و کلاه است و شلوار مناسب البته برای تمرین نوع لباس دلخواه است و لباس مخصوصی نمی خواهد.اما لباس رسمی سوار کاری در مسابقات علاوه بر شلوار و چکمه وکلاه مناسب لباس مخصوص خود را دارد.که معمولا یک ژاکت یا کت مخصوص است که روی پیراهن رامی پوشاند.در سوارکاری انگلیسی لباس رسمی علاوه بر آنهایی که در بالا گفته شد از دستمال گردن نیز استفاده می کنند.معمولا از دستکش های پنبه ای و چرمی نیز در مسابقات استفاده می شود.

این هم مهارت دوم تا حالا هم یاد گرفتیم چگونه با اسب ارتباط بر قرار کنیم هم اینکه برای سوار کاری چه وسایلی لازمه و اصلا وسایلی که در این رشته مورد استفاده قرار می گیره چیه و لباس مورد استفاده چه نوع لباسیه؟

مهارت سوم:

سوار و پیاده شدن: 

طرز صحیح قرار دادن پاها در رکاب و گرفتن دستجلو:

در 3 مهارت گذشته تا حدودی با ریزه کاری های ابتدائی آشنا شدید!حالا دیگه بعد از گذراندان مراحل قبلی نوبت به این مهارت میرسه که نحوه ی صحیح سوار و پیاده شدن را بیاموزید.
اگه یادتون باشه گفتم همیشه از سمت چپ به اسب نزدیک شوید از سمت چپ زین بزارید از سمت چپ افسار بزنید و... حالا که ما یک اسب آماده (زین شده) برای سوار شدن داریم برای سوار شدن در سمت چپ قرار می گیریم. ابتدا باید دقت کنیم همیشه متمایل به پشت حیوان بایستیم با دست راست دستجلو و یال اسب را می گیریم پای چپ را داخل رکاب قرار می دهیم و با دست راست قاچ عقب زین را و با فشار روی رکاب و با کمک از دست راست خود را بالا کشیده و به آرامی روی زین قرار می گیریم.در اینجا یک نکته است که باید بگم هر گز مثل یه گونی سیب زمینی روی زین خودتونو پرت نکنین؟! به آرامی فرود بیاید و روی زین بشینید.هرگز خودتون رو روی زین پرت نکنین و بدون اینکه پا رو در رکاب قرارندادید،بالا نروید. اگر پاهایتان به رکاب نمی رسد از همراه بخواهید کمکتون کنه.

بعد که روی زین نشستید برای پیدا کردن محل درست نشستن بهتر است پاهایتان را از رکاب در آورده و آویزان کنید و دو تا دستهایتان را به دو جهت باز کنید تا در محل درست روی زین قرار بگیرید البته به مرور زمان دیگر احتیاج به این کار نیست چرا که خود به خود درست می شینید. 
خوب حالا پاها را در رکاب قرار می دهید.توجه کنید که باید حتما چه درهنگام ایست و چه در هنگام حرکت تنها نوک یا پنجه پا در رکاب قرار گیرد و شما باید پاشنه ها را رو به سمت پائین فشار دهید یعنی تمام وزن بدن باید روی پاشنه پا باشد نه روی پنجه و رکاب.به عبارت دیگرباید پاشنه های پاها پائین تر از رکاب و پنجه قرار گیرد برای راحت تر بودن بهتر است یک کم پاشنه ی پاها را به سمت داخل بچرخانید.
زانو ها چه در هنگام ایست و چه در هنگام حرکت باید به برگه های زین بچسبد .زانو ها نباید از برگ زین فاصله داشته باشند؟!

خوب دست جلو ها که در هر دو دست قرار دارد باید در هر دو دست به یک اندازه گرفته شود یعنی دو طرف نباید کوتاه یا بلند تر از دست دیگر باشد. باید دستجلوها از میان دو دست عبور کند.یعنی وقتی دستجلوها را در دست گرفتید باید دست را مشت کرده و بچرخانید تا شصت ها به سمت شما و رو به بالا قرار گیرد در حالی که بند دستجلو ها از میان انگشتان شما و از زیر شصت رد می شود،دست ها رو از آرنج خم کنید و تا نزدیکی زین پائین بیاورید اما نه خیلی پائین طوری که اگر یه خط از آرنج شما بکشند به پوزه حیوان متصل بشود و در یک راستا قرار بگیرند.دراوایل می توانید دستجلو ها رو تا نزدیکی قاچ جلو پائین بیاورید و با آن اصلاح کنید اشکالی نداره دو تا دست ها رو با فاصله از هم نگه دارید به هم نچسبانید زیاد هم فاصله ندهید.آرنج را کمی به شکم تان نزدیک کنید اما کامل نچسبانید تا فاصله دو تا دست از هم صحیح قرار بگیرد.دقت کنید دستجلو ها را به یک اندازه بگیرید.اگر یک اندازه نباشد سر اسب بیشتر به اون سمتی که کوتاه تر کشیده می شه و همیشه کج است. در این حالت اون سمتی که بلند تره را جمع کنید تا سر حیوان راست و صاف شود.

هرگز وقتی روی زین نشستید قوز نکنید یا خم نشوید حتی در هنگام حرکت!کمر بایدروی زین صافِ صاف قرار بگیرد!انگار که از پشت به یک صندلی تکیه داده اید.
به حالت پاها توجه کنید تا در حالت صحیح باشد.حالا شما یک پوزیشن صحیح در روی اسب دارید. 

برای پیاده شدن چه کاربایدکرد:

برای پیاده شدن ابتدا پای راست را از رکاب در بیاورید،با دست راست دستجلو ها را جمع کنید و بگیرید و دست چپ را دوباره بیاورید روی قاچ عقب زین و با فشار روی قاچ عقب پای راست را از سمت راست و از عقب به سمت چپ ویا خودتان بیاوریدو آنگاه پای چپ رو هم از رکاب خارج کنید و از اسب پایین بیاید. دقت کنید پای راست رو به سمت چپ نچرخانید! هرگز در هنگام پیاده شدن با پای راست به زین فشار نیاورید و یا ضربه نزنید خیلی نرم و راحت از اسب پیاده شوید.به آرامی اینکار رو انجام دهید.چند بار اینکار رو تکرار کنید. 
مطمئنا یاد می گیریدواین رو بدانید کلاس یه سوارکار خوب تنها به سواری کردن خوب و صحیح نیست بلکه رعایت همین نکات کوچک و انجام صحیح همین مهارت هاهم است.یه سوار کار خوب را می توان از برقراری ارتباط با اسب و حتی سوار و یا پیاده شدن هم تشخیص داد!

مهارت چهارم:

در مهارت قبل به خوبی آشنا شدید و متوجه شدیدکه چگونه باید دستجلوها رابگیرید و پاها رو در رکاب قرار بدهید و وضعیت بدنتان به چه شکل باشه که تنها در اینجا با نکایش یک عکس کلی مراحل اولیه را دوباره مرور می کنیم.
یک نکته را فراموش نکنید مراحل بالا تنها برای زمانی که اسب در حالت سکون است،نیست،بلکه زمانی هم که اسب به حرکت در می آید باید شما بتوانید وضعیت خود را حفظ کنید همانگونه بر روی اسب قرار داشته بشینید و شاید اولین گام سخت برای کسانی که اولین بار سوار اسب می شوند همین جا باشد اما با تکرار و دقت به یک امر طبیعی تبدیل می شود و دیگه به طوراتوماتیک وبعد از ماه ها سواریتان درست می شود.یعنی در حال حرکت هم باید پاها درست در رکاب قرار گیرد تمام فشار روی پاشنه ی پا و پاپنه را به سمت داخل یا شکم اسب چرخانده و دستجلوها به همان اندازه در دست و در بین انگشتان به همان گونه ای که گفته شد قرار می گیرد.البته کوتاه یا بلند گرفتن دستجلو در هنگام حرکت تغییر می کند اما در حرکت عادی همان اندازه ی طبیعی که گفته شد را می گیری و تا جایی کوتاه می گیرید که با دهان اسب در ارتباط باشد و سر اسب رو نکشد.کمر صاف و کشیده انگار از پشت به صندلی تکیه دادید و رانها به زین فشار وارد می کنند و سر به سمت جلوانگار روی یک صندلی نشستید ولی نه مثل یه چوب خشک.بدن خود را هرگز سفت نکنید بگذارید بدن شما شُل باشد و انعطاف داشته باشد در عین راحت بودن باید فرم خود را حفظ کنید نه اینکه خود را ول کنید و مثل یه گونی سیب زمینی روی اسب ولو شوید.سخته اما درست نشدعیب نداره!شاید برای اولین بار که بعد از تمرین از اسب پیاده می شوید ماهیچه داخلی رانهایتان و ماهیچه ی پشت ساق تان درد کند اما به مرور که بدنتان قوی تر می شود و این مشکل را نخواهید داشت.